پایگاه اینترنتی آخرین بت شکن

اللَّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الحُجَهِ بنِ الحَسَن صَلَواتُکَ علَیهِ و عَلی آبائِهِ فِی هَذِهِ السَّاعَهِ وَ فِی کُلِّ سَاعَهٍ وَلِیّاً وَ حَافِظاً وَ قَائِداً وَ نَاصِراً وَ دَلِیلًا وَ عَیْناًحَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً وَ تُمَتعَهُ فِیهَا طَوِیلا

مجوز از امام زمان

محمدرضا محمدزاده

جمعه 2 خرداد 1393

1:11 ::

دو تن از رزمندگان شهيد به نام هاى عبدالحسين پيشگر و حسين على اكبرى بودند كه اين دو با هم وارد آموزش شدند. دو نفر آن ها از يك محل و به قول معروف بچه محل بودند.
شهيد اكبرى خيلى شوخ طبع بود. اين شهيد آن قدر شوخ طبع بود كه فكر مى كردى به زور نماز مى خواند، اما خودم يك شب شاهد بودم كه آن چنان زار مى زد و گريه مى كرد كه گويى عزيزترين دوستانش را از دست داده است .
شهيد پيشگو هم كه داراى روحيات معنوى خوبى بود از شهيد اكبرى مسن تر بود، ولى هر دو، عشق عجيبى به انقلاب و دفاع مقدس داشتند.
ما به همراه آن دو رزمنده حدود 80 نفر بوديم كه در پادگانى در تهران استقرار داشتيم و نوبتى ، هر از چند گاهى به جبهه مى رفتيم . تازه از جبهه برگشته بودند كه مشخص شد عمليات آزادسازى خرمشهر قرار است انجام شود. با اصرار فراوان از من خواستند كه دوباره بروند جبهه . ولى من قبول نكردم و مجوز حضور در جبهه را به آن ها ندادم و گفتم : حتما بايد همين جا بمانيد كه به شما نياز داريم .
آن ها كه ديده بودند نمى توانند از من اجازه بگيرند بعد از ظهر رفته بودند جمكران . آن جا از آقا امام زمان (عج الله تعالى فرجه ) خواسته بودند كه آن ها را به منطقه راه دهد. نمازى خوانده و اشكى ريخته بودند و همان شب مجوز را از آقا امام زمان گرفته بودند. فردا من كمى كار داشتم و دير رفتم سر آموزش .آن ها از غيبت من نهايت استفاده را كرده و از يكى ديگر از برادران اجازه گرفته بودند. من كه ديرتر آمدم پادگان متوجه غيبت آن ها شدم و وقتى از علت غيبت آن ها پرسيدم گفتند: رفته اند جبهه للّه
آرى ! رفتند و ديگر برنگشتند. در عمليات آزادسازى خرمشهر به شهادت رسيدند و ثابت كردند كه با عشق به خوبى ها و تضرع به درگاه دوست مى توان وارد حريم يار شد و در كنار صالحان و شهداء قرار گرفت .

از شهيد على اصغر توليت